Nos vero, inquit ille;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Graece donan, Latine voluptatem vocant. Sed haec omittamus;

Esse enim, nisi eris, non potes.
Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta?
Hoc tu nunc in illo probas.
Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;
Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?
Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Duo Reges: constructio interrete. Audeo dicere, inquit. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. At enim sequor utilitatem. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Qualem igitur hominem natura inchoavit?

Nihil sane.: Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit.
Non semper, inquam;: Zenonis est, inquam, hoc Stoici.
At certe gravius.: Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat.
Bork: Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
Bork: Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute.
Quid ergo?: Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;

Nemo enim est, qui aliter dixerit quin omnium naturarum simile esset id, ad quod omnia referrentur, quod est ultimum rerum appetendarum.

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt.

Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas,
quid non probes eius, a quo dissentias.

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.